W 1980 roku Polskę ogarnął wielki zryw robotniczy a tworzący się związek Solidarność otworzył wrota zniewolonego narodu dając nadzieję na lepsze życie.
W zakładach zaczęły się tworzyć Komitety Założycielskie Związków Solidarność. Pracownicy masowo zaczęli się wpisywać.
Tak też było w Hucie Łabędy.
Andrzej Antczak, pracownik wydziału W20 był inicjatorem i założycielem komitetu. U jego boku stanęli, między innymi tacy pracownicy jak:
Gerard Hanusik, Edward Lubiński, Stanisław Pęcherski, Jerzy Krzewina, Zdzisław Wawryniuk, Henryk Łozicki, Stanisław Wołoszyn, Kaszuba, Gilewski
Oraz wielu wspaniałych ludzi, których trudno dziś wszystkich wymienić. Komitet założycielski podjął decyzję o założeniu drugiego składu komisji zwanego wewnętrznie „drugim garniturem”, na wypadek niemożności kontaktu z komitetem założycielskim.
Przewodniczącym „drugiego garnituru” został Karol Moryc, v-ce przewodniczącym Tadeusz Dłużak, II v-ce przewodniczącym Jan Rubin a członkiem Ginter Maciejewski.
Z posiadanych przez nas dokumentów wynika iż w 1981 roku związek zrzeszał 2140 członków a ich stan nadal się zwiększał.
Na wydziałach przystąpiono do pierwszych wyborów na delegatów.
2 marca 1981 roku, w Walnym Zebraniu Wyborczym, na którym z pośród 104 delegatów obecnych było 95 wybrano władze Związku:
W skład komisji mandatowej weszli:
Edward Chrostek – późniejszy Przewodniczący ZK NSZZ „Solidarność”,
Helena Kaczmarczyk
Edward Bóbiński
Do władz Związku wybrano:
Przewodniczący ZK NSZZ „Solidarność” Huty Łabędy – Andrzej Antczak,
V-ce przewodniczący – Zdzisław Wawryniuk,
II V-ce przewodniczący – Stanisław Pęcherski,
Księgowa – Elżbieta Nowacka.
Komisja Rewizyjna:
Barbara Famulska
Helmut Wallerus
Marian Pietroń
Komisja Zakładowa na czele z przewodniczącym Andrzejem Antczakiem podjęła uchwały dotyczące funkcjonowania i zarządzania związkiem. Podzielono kompetencje.
Z tamtego okresu działalności, aż do dzisiaj mamy pamiątkę w postaci figurki św. Floriana, sztandar i dokumenty prawdy.
13 grudnia 1981 roku, rankiem w państwowej telewizji zamiast teleranka pojawił się Wojciech Jaruzelski i ogłosił stan wojenny.
O 10:00 rano, przewodniczący Andrzej przeniesione do archiwum w celu lustracji, pieniądze związkowe przekazane do depozytu, czyli do kasy huty. Solidarność została zdelegalizowana.
W mniemaniu Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego zakończył się sen o związkowych prawach pracowniczych. Dla solidarności był to początek wielkich poświęceń i wyrzeczeń, walki o wolność i godność pracowników.
W roku 1989 nastąpił zwrot wydarzeń – oddelegalizowano Solidarność. Przywrócono możliwość tworzenia związków, zgodnie z porozumieniem Okrągłego Stołu. Z tego prawa skorzystało wiele zakładów pracy na terenie całej Polski, również Huta Łabędy.
21 września 1989 roku w Hucie Łabędy, przeprowadzone zostały wybory przewodniczącego i komisji zakładowej NSZZ „Solidarność”
Przewodniczącym został wybrany Wisław Krajewski a do komisji wybrano następujących pracowników:
Anna Maria Filla, Zygmunt Kostka, Marek Kulczycki, Andrzej Antczak, Kazimierz Sadłowski.
Do Komisji Rewizyjnej wybrano:
Irena Ścigała, Maciej Ciemny
W/w komisje działały w tych składach do 1994 roku.
W 1994 roku odbyły się kolejne wybory przewodniczącego i komisji zakładowej. Delegaci zdecydowali iż przewodniczącym został Edward Chrostek (działał do 1998 roku).
W 1998 roku przewodnictwo związku objęła pierwsza i jak dotychczas jedyna kobieta pani Elżbieta Wolska, która po trzech latach działalności odeszła na emeryturę.
Na dokończenie tej kadencji, na przewodniczącego wybrano pana Czesława Rysia, który pełni tą funkcję do dnia dzisiejszego.